تانهان سازم از تو بار دگر

راز این خاطر پریشان را

میکشم با نگاه نازآلود

نرم وسنگین حجاب مژگان را

دل گرفتار خواهشی جانسوز

ازخدا راه چاره میجویم

پارساوار دربرابر تو

سخن از زهدو توبه میگویم

آه...هرگز گمان مبر که دلم

با زبانم رفیق و همراه است

هرچه گفتم دروغ بود؛دروغ

کی ترا گفتم آنچه دلخواهست

توبرایم ترانه می خوانی

سخنت جذبه ای نهان دارد

گوئیا خوابم و ترانه تو

از جهانی دگر نشان دارد

شاید اینرا شنیده ای که زنان

دردل «آری» و «نه» به لب دارند

ضعف خود عیان نمی سازند

راز دار خموش و مکارند

آه ؛ من هم زنم ؛ زنی که دلش

در هوای تو می زند پروبال